|
'De Bangelijke Berg'
Omdat ik niet graag úren achter een computerscherm zit om een film te maken, ging ik op zoek naar alternatieven. Live onder de camera. Met objecten. Bewegende motoren. En veel plezier. 
Opstelling in 'Les Ateliers S', Residentie 2018 (Vielsalm)
|
Filmstilms uit jamsessies met Fulco Ottervanger, in mijn atelier.
|
|
© Etienne Ysewyn / Danny Collewaert
Doorlopende Performance tijdens Festo-velo 2017 (Lokeren) |
|
'Food Matters'
Een uitwisselingsproject van Croxhapox, waar kunstenaars in elkaars atelier op bezoek komen, en een werk kiezen. Ik krijg bezoek van Geert Marijnissen. (2018) |
Hij komt op bezoek in mijn atelier. Hij wil gewoon een glas water drinken. Vooral in mijn tekeningen is hij geïnteresseerd. Ik haal vanalles uit en laat hem er even mee alleen. Wanneer ik terugkom zit mijn schetsboek vol bladwijzer-papiertjes. Een tijdlang ziet het ernaar uit dat we tekeningen zullen tonen. Ik weet niet meer hoe we bij de tafel kwamen. De behangerstafel. Opengevouwd is die drie meter lang. En onderaan loopt er een blauw lint die de poten verbindt. Laatst had ik de tafel opengeplooid en er lukraak wat objecten uit mijn atelier op gezet. Dat doen we nu samen opnieuw. En we vonden het goed. Hij hield vooral van het oranje joghurtpotje met krijtjes in.
En we vroegen ons af of iemand die tien euro zou meenemen.
En we vroegen ons af of iemand die tien euro zou meenemen.
|
|
'366 (dagboekfilms)'
= een megalomaan project in 6 delen waaraan in werkte tussen 2010 en 2016. project gerealiseerd met steun van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) en CAMPO In omgekeerde volgorde van chronologie --> |
|
Steffie Van Cauter tekende voor elke dag een filmfragment. Ze verzamelde veel, uiteenlopend materiaal, waaruit ze verschillende filmische werken destilleerde. ‘Geen hond, wel een hok’ is een eindpunt, een komaf met de overvloed aan mogelijkheden, en tevens een koesteren en reanimeren van wat voor de maker zelf onzichtbaar geworden is.
Paul Demets: ‘... de niet te onderschatten Steffie Van Cauter, die met 'Geen hond, wel een hok' een beklemmende, fascinerende, niet-narratieve animatiefilm maakte.' |
6.'Geen hond, wel een hok' is een kortfilm (17'), die ik maakte op basis van Cyclus II en III. Ik beschouw dit werk als het eindpunt van 366. Voor de klankband werkte ik samen met Peter Vermeersch. (begin 2016) |
5. Ik maakte twee muziekvideo's voor The Antler King (2015-16)
|
|
4. 'Kijken', een stille film/installatie (10')
|
3. Ik selecteerde meerdere fragmenten, of maakte compilaties, die doorlopend vertoond werden als installaties.
|
|
|
|
2. Voor cyclus II maakte ik een live klankband met mijn verzameling 'gevonden voorwerpen'. (2011)
|
|
1. Drie cyclussen:
Voor elke dag van het jaar maakte ik een stukje getekende film.
Ik werkte in cyclussen van 8 maanden: 4 maanden tekenen en 4 maanden beeldmontage.
Elke cyclus is opgebouwd in chronologische volgorde. In totaal: 195 minuten.
Dit is de meeste pure vorm van het project: het naakte archief!
|
|
TRAILER CYCLUS III (6 november 2011 - 29 februari 2012).
Een mengeling van abstract en figuratief. De meest grafische cyclus. (totale duur: 60') TRAILER CYCLUS II (1 maart 2011 - 24 juni 2011).
Overwegend abstracte fragmenten. (totale duur: 54') |
|
|
TRAILER CYCLUS I (25 juni 2010 - 5 november 2010).
Toen waren de fragmenten vooral narratief en anekdotisch. (totale duur: 75') |
'Internering... Ontgrendeld!?'
|
J.P.B. had 40 auto's getekend. Ik vroeg hem om alle wielen opnieuw te tekenen en uit te knippen. Zo maakten we samen een film waarin ze alle 40 passeren. Ik werkte met J.P.B. in de gevangenis van Gent, naar aanleiding van 10 jaar OBRA vzw, werking "ontgrendeld": een werking voor geïnterneerden met een (verstandelijke) beperking in de gevangenis van Gent. (2011) |
|
|
'Brainbox 3' - UNIT 2
In 2013 deed ik mee aan deze transformatie-estafette van CROXHAPOX, waarin telkens een UNIT wordt uitgenodigd om in te spelen op de presentatie van de vorige groep.
De UNIT bestaat uit 3 kunstenaars die elkaar niet per sé kennen. Zij werken telkens één week aan de presentatie, die vervolgens één week te bezichtigen is voor een publiek. Samen met Jesse Cremers en Peter Van Hecke zat ik in UNIT 2. UNIT 1 had ons een kleine auto nagelaten: een DAF-ke, bouwjaar 1975. Ik was er graag mee op reis geweest. De anderen wilden er liever aan sleutelen. Dan heb ik er maar een liedje voor gemaakt... |
|
(Alle geluiden, behalve mijn stem, zijn afkomstig van de auto)
|
Drie koptelefoons en drie MP3-spelers met "song for brainbox",
met Laura Van. |
De auto-constructie door Jesse Cremers en Peter Van Hecke, in opbouw.
|
Les Ateliers Claus
|
|
In 2009 was ik in residentie bij Les Ateliers Claus (Brussel).
Ik maakte een installatie van karton met daarin 7 getekende films. 2 films kwamen uit 'Die Fliege fliegt und sturzt verrückt': -'De telefoon' -'VogelVliegtLang' De andere 5 zijn enkel daar vertoond geweest: -'Chemie' -'Raum I' -'Raum II' -'Bruin Papier' -'Kraan' |
|
'Die Fliege fliegt und stürzt verrückt'
|
Naar aanleiding van de 'prijs voor Jong Theater' op Theater Aan Zee in 2006, maak ik een nieuwe voorstelling met getekende film en klank.
Ik zie het groots en laat 'klankmachines' bouwen door Ian Gyselinck. Hij brengt mijn ontwerpen op een hoger niveau, waarna ik met zijn werk op zoek ga naar nieuwe mogelijkheden. Ik voeg objecten toe, en gebruik onderdelen anders dan ze bedoeld zijn. Het is een fijne zoektocht naar klank en beweging. |
|
'(...)Centraal staat een grote boom, uitgevoerd in Fabre-bic-blauw. Rond de boom danst een jurk, wentelen fietswielen en vliegt een vogeltje. In de verte draait, puft en stampt een fabriek. Schoorstenen groeien op de vreemdste plaatsen, pijltjes zoeven her en der. Bekijk die fabriek en de creaties op scène en je begrijpt: Steffie Van Cauter heeft iets met techniek. Dat blijkt ook uit de slotscène van de voorstelling – in feite de enige scène die je theatraal kan noemen. In vier hoeken gaan gloeilampen branden. Steffie spreekt hen aan, maar zoals mensen die zich wegdraaien, gaan de lampen uit. Steffie loopt van de één naar de ander, zinnetjes in het Duits brabbelend,
|
kirrend. Eén lamp weet ze te verleiden: naarmate haar “gesprek” vordert, gaat het ding zelfs feller gloeien. Charmant.
Het is mogelijk dat Steffie Van Cauter ons in de toekomst nog zal verrassen met meer samenhangende stukken over haar eigenzinnige universum, waarin techniek even levend is als de natuur. Maar het is net zo goed mogelijk dat ze wordt opgepikt door een museum voor hedendaagse kunst, of dat ze helemaal voor animatiefilm gaat. We zien Steffie Van Cauter zeker nog terug. Of dat in het theater zal zijn, is weer wat anders.' (Mark Cloostermans, 14 juli 2008) |
(Met live beelden uit de voorstelling in FRASCATI te Amsterdam, 2009)
|
|
|
Credits:
film, klank & performance: Steffie Van Cauter coaching: Craig Weston, Dirk Pauwels realisatie klankmachines: Ian Gyselinck (met uitzondering van de tafel, Steffie Van Cauter) lichtontwerp: Henk Vandecaveye Met de steun van: het Vlaams Audiovisuele Fonds, KC nOna, Walpurgis, Campo |
|
|
|
|
|
'Ich bin Alleine'
Mijn afstudeerproject in 3D/Multimedia aan het KASK (Gent) in 2005: een performance met getekende films. film, geluid, performance: Steffie Van Cauter coaching: Craig Weston, René Van Gijsegem |
Tekst & Beeld: Renée Van Gijsegem (promotor)
|
'Est-ce que tu veux me marier' (Senegal, 2002)
|
In 2002 was ik samen met Michiel De Malsche in Senegal. We trokken twee maanden rond en ontmoetten verschillende muzikanten met wie we samen speelden. Dit filmpje maakte ik toen ik één dag een camera in bruikleen had. Na zelf een paar keer ten huwelijk gevraagd te zijn (een vraag die makkelijk gesteld werd), besloot ik om de rollen eens om te draaien. |
|
...